అఙాన శాకుంతలం
(లేక ఫాన్సీ నంబరు తో ప్రమాదాలు)
శుక్రవారం మధ్యాన్నం మూడింటప్పుడు, ఆ రోజుకి మూడో సారి కాఫీ తాగే వేళయ్యిందని, కఫె కివెళ్లి, కాఫీ తీసుకొని, దానిలో చెక్కెర ఎక్కువైందని కలిపినవాడిని తిట్టలేక, కాఫీనే తిట్టుకుంటూ, ఏదో ౨౪ గంటల ఛానల్లో ‘breaking news’ పేరిట వేస్తున్న చద్దివార్తను చుస్తూ కూర్చోగానే -సెల్ ఫోన్ మోగింది..
౩:౦౩:౦౦
హల్లో వేణు
‘రాంగ్ నంబర్’ అని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేశాను.
౩:౦౩:౧౦
మళ్లా ఫోన్ మోగింది..
హలో
హలో
హలో
హలో
యాయ్ వేణు..
నేను వేణూ కాదండి.. అని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేశాను.
౩:౦౫
మళ్లా ఫొన్ మోగింది .. ఎత్తాను..
ఏంటి ఊరికూరికే ఫొన్ పెట్టేస్తావ్
మీకు ఎవరు కావాలి..
ఇదిగో వేణు..
నేను వేణూ కాదండి ..
నేను నీ గొంతు గుర్తుపట్టాను..
నేను వేణూ కాదండి ‘రాంగ్ నంబర్’
ఇదిగో నీ ‘sweet voice’ నాకు తెలీదనుకున్నావా.. నువ్వు అబద్ధాలు చెప్పక.
[‘sweet voice’ అని వినగనే, నాకు ఒక కంట కల్తీ లేని కన్నీరు ఒక కంట ఆనందభాష్పాలు కారాయి. పుట్టగొడుగుల్లాగా పుట్టుకొస్తున్న తెలుగు వార్తాఛానళ్లకు పంపించినవాడికి పంపకుండా ఆడియో కాసెట్లు, ‘భయో’డేటాలు పంపిస్తుంటే, ఒక్కడూ ఆడిషన్ కి కూడా పిలవటం లేదు.. ఇక్కడ ఈవిడేమో .. అడక్కుండానే సర్టిఫికెట్లు ఇచ్చేస్తోంది…]
తాగుతున్న కాఫీ లో కొంచం చక్కర ఎక్కువైంది, అందుకే మీకు అలా అనిపిస్తొంది కాని, నేను వేణు ని కాను.
[నేను నా కాఫీ లో చక్కర సంగతి అనవసరం గా తెచ్చాను అని తర్వాత తెలిసింది… నాదొక నిస్సహాయ స్థితి, ఒక పక్క ఆస్వాదిద్దామనుకున్నా కాఫీ రుచిగాలేదు, మరో పక్క రెండు నిముషాలలో ఐదుసార్లు అనవసరవు ఫోన్లు మాట్లాడవలసిరావటం, ఏమన్నాఅందామంటే అటు పక్క అబల, ఈ నిస్సహాయ స్థితి లో కొంచం వ్యంగంగా మాట్లాడితే ఆవిడ వేణు జోకేశాడు అనుకుంది]..
నీ సోది ఆపు, ఎప్పుడొస్తావో చెప్పూ..
నేను వేణూ కాదండి అని చెప్పి ఫొన్ పెట్టేశాను.
తరువాత ౩,౪ సార్లు పోన్ మోగినా ఎత్తలేదు. ౩:౩౦ మీటింగ్ ఉండటం తో ఫొన్ ఆపి వేశాను. మీటింగ్ ఐన తర్వాత మర్చిపోవటం వల్ల నేమి.. ఈ పిల్ల వల్లనేమి .. తిరిగి ౫ గంటల వరకు ఆన్ చేయలేదు..
౫:౧౦:౦౦
మళ్ళ ఫోన్ మోగింది..
హలో
హలో
వేణూ నే కద..
నేను వేణూ కాదండి.. ‘రాంగ్ నంబర్’
నేను గుర్తు బట్టాను..
[ఆవిడ గుర్తు పట్ట లేదు కానీయండి, ఆవిడని నేను గుర్తు బట్టాను, ఆవిడ ౨౧ వ శతాబ్దపు శకుంతల. దుష్యంతుడు యధాప్రకారం మళ్లా వస్తాను అని చెప్పి సర్దుకున్నాడు. అప్పటి శకుంతలలాగానే ఈవిడ కూడా దుష్యంతుడిని వెతుక్కుంటున్నది. నాకు ఈ స్పృహ రాగానే , ఆమె మీద కాస్త జాలి కలిగింది.]
౧౦ అంకెల నంబర్ కదా, ఎదో ఒక నంబర్ తప్పు నొక్కుతూ ఉండి ఉంటారు .. సరి చూసుకోండి..
సరిగ్గానే చేస్తున్నాను.
టాటా నో , బియస్సెన్నలో , వోడాఫోనో సరి చూసుకోండి..
[నిజానికి ఇది వ్యర్ధప్రేలాపన, కాని ఏమి మాట్లాడాలోతెలియక ఈ మాట అన్నాను]
సరి చూసుకున్నాను.
ఐతే ఈ సారి కలిసినప్పుడు.. సరైన నంబర్ తీసుకోండి.. ఈ నంబర్ మటుకు వేణుది కాదు..
మళ్లా ఓ అరగంటా దాక ఫొన్ మోగలేదు..హమ్మయ్య అని ఊపిరి పీల్చుకుంటుంటే, ౫:౪౫ అప్పుడు మళ్లా మోగింది..
ఈ సారి శకుంతలని తిట్టలేదు, కాని దుష్యంతుడిని తిట్టుకొన్నాను, ఆంధ్రదేశంలో దాదాపు కోటీ అరవై లక్షల మంది ఉన్నారు సెల్ ఫోన్ వాడేవాళ్లు, వీడు అన్ని నంబర్లో నుంచి ఏరికోరి నా నంబరే ఇవ్వాలా? ఇంతమటుకు ఎప్పుడు లాటరీ తగలలేదు, చందన కుందన వాళ్ళు పెట్టే లక్కిడిప్పుల్లో ఎప్పుడు మనపేరు రాలేదు.. ఆ టీవీ ఈ టీవీ వాళ్లు పెట్టేవి కాదు కదా, ఓ ఇరవై మందికి కలిపి మా ఆఫీస్ లో పెట్టిన తంబొలా లో జాక్పాట్ కాదు కాదు సింగిల్ రో కూడా తగలలేదు.. కాని దుష్యంతుడికి మటుకు కోటీ అరవై లక్షల మందిలో నా నంబరే దొరికింది.
హలో
హలో
మీ పేరేంటి..
చెప్పాను .. ఊకదంపుడు అని చెప్పలేదు కానియండి (వేణూ జోకులేస్తున్నాడనుకుంటుందని).. ఇంచుమించు అలాటి పేరే చెప్పాను..
మీ ఊరేంటి..
హైదరాబాదు..
ఉహు.. అది గాదు.. ప్రాపరు..
[నా ప్రాపరు హైదరాబాదు కాదని ఆవిడకి ఎవరు చెప్పారో..]
“నరసరావు పేట’..
ఓకే.. అని ఫొన్ పెట్టేసింది..
౬:౦౨:౦౦
హలో
హలో
మీరు నిజం గా వేణు కాదా..
కాదండి..
మీరు ఈ నంబర్ కొత్తగా తీసుకున్నారా..
లేదు చాలా ఏళ్ల నుంచి ఇదే నంబరు.
మీ అమ్మగారి పేరు..
[ఆవిడ గొంతు కాస్త దైన్యంగా వినిపించింది కానీయండి, నా గొంతు దుఃఖంతో పూడుకుపోయింది..కూడదీసుకొని అన్నాను..]
మీరెవరో నాకు తెలియదు.. ఇప్పటికి ఇన్ని సార్లు చేశానా మీపేరేమిటో కూడా అడగలేదు.. మీరు మా అమ్మగారి పేరు అడుగుతున్నారు.. రాంగ్ నంబర్ అని చెబుతున్నా వినిపించుకోకుండా.. మీరేమి మాట్లాడుతున్నారో మీకు అర్ధమౌతోందా?
ఫొన్ పెట్టేసింది
౬:౧౪
హలో
హలో
నిజం గా చెప్పండి మీరు వేణూ కాదా
కాదండి..
మీది ఏం జాబ్?
చెప్పాను
౬:౩౦ నిముషాల నుంచి ఇంకో మీటింగ్ ఉండటంతో, ఇది చాలా పెద్ద మీటింగ్ అవ్వటంతొ, ఫోన్ ‘ Switch Off’చేయకుండా ‘Silent Mode’ లో ఉంచాను..రెండు గంటల తర్వాత మీటింగ్ నుంచి బయటకు వచ్చేసరికి ౪౭ ‘missed calls’ఉన్నాయి. అవి చూడటం మొదలు పెడితే, అన్నీ ఈ శకుంతలను నుంచే. ( అనే అనుకున్నాను)
౯:౦౨:౦౦
హలో
హలో
మీ అమ్మగారి పేరు
[ఆవిడకి మా అమ్మగారి పేరుతో పని లేదు.. అది దుష్యంతుడి అమ్మగారి పేరో కాదో కావాలి అంతే..అసలు దుష్యంతుడి అమ్మగారి పేరు ఈవిడకి తెలుసో లేదో నాకు అనుమానమే, ఈవిడకి ఇప్పుడు వస్తున్న సందేహాలన్నీ, ముందే వచ్చి ఉంటే, విషయం ఇంత దూరం వచ్చేదే కాదు.దుష్యంతులకన్నా షైలాభానులు చాల మెరుగు, వాళ్లు మిమ్మల్ని ఒడ్డు దగ్గరే ఒదిలి పెడతారు, మీరు చక్కగా తిరిగి వచ్చి ఇంకో ప్రమాద హెచ్చరిక కోసం ఎదురుచూడవచ్చు. వీడు అట్టాగాదు. నేనే దిక్కు అంటాడు. ఇదే ముహూర్తం అంటాడు కలిసి ప్రయాణిద్దాం అంటాడు, తీరా ‘సంసార’సాగరం లో మునగ్గానే నట్టనడిమ తప్పుకుంటాడు, అప్పుడు ఇక కడుపు చించుకోవటానికి ఉండదు, తీయించుకోవటానికి ఉండదు]
మా అమ్మగారి పేరు మీకెందుకండి
ప్లీజ్ చెప్పండి
చెప్పాను..
[ఒక నిముషం నిశ్శబ్దం
ఒక్క క్షణం నమ్మిన, మళ్లా అపనమ్మకం, మాట్లాడేది దుష్యంతుడేనేమో అని..]
మీ ఇంటి పేరు..
చెప్పాను..
ఓకే అని ఫొన్ పెట్టేసింది..
దాదాపు పది నిముషాలతక్కువ పదికి ఇల్లు చేరుకున్నాను..
ఏంటండి ఇంత లేటు
కాస్త చికాకుగా ఉన్నాను.. కొంచం ప్రశాంతంగా వదిలేయ్.. త్వరగా భోజనం పెట్టు పడుకుంటాను .. అని చెప్పి స్నానానికి వెళ్ళాను..
భోజనం మధ్య లో – నాలుగు సార్లు పోన్ చేస్తే ఎత్తలేదేంటి అంది
మీటింగ్ అని అన్నాను, అప్పుడు అర్ధమైంది, ఇందాక ౪౭ ‘missed calls’ లో అవసరమైనవి కూడా కొన్ని ఉన్నాయని.
శని వారం పొద్దున కూడా శ్రీమతి ముభావంగానే కనిపించింది – ఎందుకో అర్ధంకాలేదు కాని – అర్ధమవ్వకపోతుందా అని నేనూ ‘కాం’ గానే ఉన్నాను..
ఆదివారం ఉదయాన్ని టివీ కార్యక్రమాలు హరిస్తే, భోజనం చేసి ఒక ‘కునుకు’ తీసేటప్పటికి సందెవేళ అయ్యింది..
బయటకు వెళ్లి వస్తాను అని చెప్పీ, అడుసుదిన్నె శ్రీకాంత్ రమ్మన్న చోటికి వెళ్ళాను. తిరిగి వచ్చేసరికి రాత్రిపొద్దుపోయింది..
ఒక రోజును ఇలా ఎలా వృధాచేశానా అని అలోచిస్తూ స్నానం చేసి వచ్చి హాల్లో కూర్చోగానే,
” ఎదె తుంబి హాడువెను” చూస్తారా అన్నం పెట్టనా అంది..
ఎప్పూడూ కన్నడ ఛానల్ వైపు వెళితేనే మండిపడేఆవిడ, కోరి చూస్తారా అంటే, రాజీ ప్రయత్నమే అని అర్ధమైంది.
చూడనులే, భోజనం పెట్టు.
భోజనం మధ్యలో అంది ..
” మా నాన్న పెదకళ్ళేపల్లి వెళ్లి వచ్చారు”
ఊ అన్నాను.
కారణాలు అడక్కండి కాని, నేను సామాన్యంగా భోజనం చేశేటప్పుడు మాట్లాడను.
భోజనం ముగించి లేచి, తాంబూలం వేసుకుంటూ, టివీ లో పనికివచ్చే కార్యక్రమం ఎమైనా ఉందేమో అని వెతుకుతోంటే,వంట గది సర్దుకుంటూ శ్రీమతి అన్నది:
” మా నాన్న పెదకళ్ళేపల్లి వెళ్లి వచ్చారు”
అలానా, చుట్టాలు ఎవరైనా ఉన్నారా…
“ఉన్నారేమో అని భయపడి వెళ్లేరు, లేరని తెలిసి ఊపిరిపీలుచుకున్నాం”.
“ఊపిరిపీలుచుకున్నాం” అని వత్తి పలకటం వల్ల, ఎదో జరిగిందని అర్ధమైంది.
ఏమి అర్ధంకానట్టు “ఏమైంది” అన్నాను..
“మొన్న శుక్రవారం, మీరు బాత్రూం లో ఉన్నపుడు మీ ఫోన్ మోగింది, నేను హలో అనగానే, అటు పక్కావిడ ఫోన్ పెట్టేసింది. చూస్తే, అదే నంబర్ నుంచి మీకు బోల్డు కాల్స్ వచ్చాయి, ఎవరైయుంటారా అని అలోచిస్తుండగానే, మా అమ్మ పోన్ చేసింది, ఈ సంగతి చెప్పాను, ఆవిడ ఉండబట్టలేక మా నాన్నకి చెప్పింది, ఆయన కంగారు పడి, ఆ నంబర్ పట్టుకొని, పండగ రష్షని కూడా చూడాకుండా సిటీబస్సులో విజయవాడ వెళ్ళి, అక్కడ నుంచి ఆ ఊరు వెళ్ళి, ఇందాకే తిరిగివచ్చారు.”మధ్యలో నేనాపుతాననుకుందేమో ఊపిరికూడాపీల్చుకోకుండాచెప్పేసింది.
“ఏమన్నా తెలిసిందా” అన్నాను, ఇంకేమనాలో తెలియకానూ, అమ్మాయి గురించే నేను అనుకున్నవి ఎంతమటుకు నిజమో తెలుకోవలనిన్నూ.
“”ఆ తెలిసింది, ఆ ఊళ్లో మీ చుట్టాలెవరూలేరని”
“ఆ సంగతి నాకెప్పూడో తెలుసు”
“”పోనీలేండి, మంచి విషయాలు కొంచెం ఆలస్యంగా తెలిసినా నష్టం లేదు.”
నాది పైచేయి అయిందని కదా అని, ఇంకా సంబాషణ పొడిగిద్దామనుకుంటుంటే ఫోన్ మోగింది.
నా గుండె గుభిల్లు మంది.
సెల్ ఫోన్ మీద బ్లింకౌతున్న “శకుంతల” అన్న అక్షరాలని చూసి.
ఊక దంపుడు 