రెండు వారల క్రితం, అర్ధరాత్రి 12:00 గం
అమ్మ : ఏమండీ, పొద్దునపూట నాకు వీడ్ని స్కూల్లో దింపటం కష్టం గా ఉందండి , రేపటినుండి మీరు దింపండి..
నాన్న: బండి మీదేగా వెళ్లేది, పది నిముషాల భాగ్యానికి ఏమి కష్టంట.
అమ్మ: అదికాదండి,
నాన్న: కాస్తా,నిద్రపోనిస్తా, మళ్లి రేపొద్దునే లేచి ఆఫిసుకి పరిగెత్తాలి.
ఓ వారం క్రితం, అర్ధరాత్రి 12:00 గం
అమ్మ : ఏమండీ, పొద్దునపూట నాకు వీడ్ని స్కూల్లో దింపటం కష్టం గా ఉందండి,తిరిగి వచ్చి మొదలు పెట్టాలంటే వంట లేటవుతోంది రేపటీ నుండి మీరు దింపండి..
నాన్న: నాకున్న సమస్యలకి నాకు నిద్రపట్టేదే తెల్లరుఝామున, ఆ రెండుగంటలన్నా ప్రశాంతంగా పడుకోనీ
అమ్మ: అదికాదండి,
నాన్న: నువ్వు దింపితేనే వాడికి ఇష్టం ఇక పడుకో
మొన్న అర్ధరాత్రి 12:00 గం
అమ్మ : ఊరుకున్నకొద్దీ వీడి మిస్సు మరీ మితిమీరి పోతోందండీ
నాన్న: ఇప్పుడేమైంది
అమ్మ: ఈవాళ వీణ్ణి “ఎంత మీనాన్నలాగ అందగాడివైతే మాత్రం అంత మిడిసిపడక్కర్లా” అందిట.
నాన్న: అంత మాట అందా, వాళ్ల ప్రిన్సిపాల్ తో మాట్లాడతాలే, అన్నట్టు, నీకు కష్టం గా ఉందంటున్నావుగా రేపటినుంచి వాణ్ణి స్కూల్లో నేను దింపుతాలే..
అమ్మ: ( మా అక్కచెప్పిన చిట్కా నాక్కూడ పనిచేసిందోచ్)